Mark Woydak
2016-07-14 13:04:11 UTC
Według raportu Nikołaja Seliwanowskiego, głównego doradcy sowieckiego przy
MBP, wysłanego do Berii 20 października 1945, Żydzi stanowili 82,3% w
radomskim PUBP (por. „Komunizm. Ideologia. System. Ludzie”, Warszawa 2001,
s. 196, 198).
W Łodzi – według sprawozdania instruktora Wydziału Organizacyjnego KC PPR,
Stanisława Brodzińskiego, który 12-18 sierpnia 1945 roku przeprowadził
inspekcję na terenie Łodzi w organach UB, Żydzi zajmowali 50% etatów (wg K.
Lesiakowski: „Mieczysław Moczar ‘Mietek’. Biografia polityczna”, Warszawa
1998, s. 101).
III. Sądownictwo i prokuratura
Leon Chajn (1910-83) – w latach 1945-1949 wiceminister sprawiedliwości
Maria Górowska – Sand – urodzona w 1915, córka Moryca i Frajdy (z domu
Einsenman). W Powstaniu Warszawskim była łączniczką AL. W 1946 roku była
dyrektorem łódzkiej szkoły prawniczej, która po kilkumiesięcznych kursach
nadawała aktywistom partyjnym „kwalifikacje sędziowskie”. Sędzina, która
skazała na karę śmierci w procesie politycznym generała Augusta Fieldorfa.
Od 1951 roku była sędzią Sądu Wojewódzkiego w Warszawie. Należała do sekcji
tajnej – grona sędziów, wyznaczonych przez wiceministra MBP Romana
Romkowskiego do wydawania wyroków na polskich patriotów.
W latach 1950-54 tajne sekcje osądzily 506 spraw. W sekcji tajnej byli
również Emil Merz, Igor Andrejew i Gustaw Auscaler. Podjęta próba osądzenia
jej za mord sądowy nie znalazła się na wokandzie ze względu na jej śmierć.
Zmarła na raka w 1998 roku.
Stefan Zygmunt Kurowski – Stefan Leon Warszawski (1897-1959) – prawnik, od
1929 obrońca w procesach politycznych. Od 1942 w PPR, później PZPR. W
latach 1946-1948 pierwszy prokurator Najwyższego Trybunału Narodowego.
Uczestniczył w przygotowaniu dekretów: o amnestii, o postępowaniu doraźnym
i odpowiedzialności za klęskę wrześniową i faszyzację kraju i przewodniczył
delegacji polskiej na proces w Norymberdze. Od 1956 prezes Sądu
Najwyższego.
Oskar Szyja Karliner – zastępca prezesa Najwyższego Sądu Wojskowego (NSW),
od 1953 roku pracował w Generalnej Prokuraturze Wojskowej, w marcu 1954
roku powołany na szefa Zarządu Sądownictwa Wojskowego.
Płk. Leo Hochberg – w latach 1947-1955 sędzia i sekretarz Zgromadzenia
Sędziów Najwyższego Sądu Wojskowego, a w latach 1955-1957 sędzia Sądu
Najwyższego.
Maciej Maksymilian Majster – prokurator do zadań specjalnych, naczelnik
wydziału w Departamencie Nadzoru Prokuratorskiego Ministerstwa
Sprawiedliwości, bliski współpracownik Podlaskiego.
Władysław Dymant – wicedyrektor Departamentu Specjalnego Prokuratury
Generalnej, faktycznie kierował departamentem, którego zadaniem było
nadzorowanie śledztw prowadzonych przez MBP.
Henryk Podlaski – Hersz Fink – zastępca Prokuratora Generalnego
Benjamin Wajsblech – wiceprokurator Prokuratury Generalnej PRL
Ppłk. Helena Wolińska – Fajga Mindlak (Danielak) – prokurator wojskowy
Naczelnej Prokuratury Wojskowej, szef Oddziału VII Naczelnej Prokuratury
Wojskowej (październik 1950 – wrzesień 1953), członek Partii od 1942.
Wilhelm Świątkowski – prezes Najwyższego Sądu Wojskowego
Roman Rawicz – Vogel – Najwyższy Sąd Wojskowy
Ppłk. Beniamin Karpinski, ppłk. Zygmunt Krasuski – sędzia NSW
Płk. Kryspin Mioduski – sędzia W, zastępca prezesa NSW (sierpień 1949 –
sierpień 1955)
Emil Merz, Gustaw Auscaler, Igor Andrejew, Roman Kryze, Mieczyslaw Szerer –
sędziowie NSW
Ilja Rubinow – prezes Sšdu Wojewódzkiego m. st. Warszawy
Płk. Marian Frenkiel – prokurator wojskowy Naczelnej Prokuratury Wojskowej,
szef Oddziału Naczelnej Prokuratury Wojskowej (październik 1950 – listopad
1956), członek Partii od 1954, do którego obowiązków należało prowadzenie i
nadzorowanie śledztw w sprawach wojskowych.
morderca sądowy – prokurator Marian Frenkiel
Jakub Lubowski – Chase Smen – prokurator Departamentu Służby
Sprawiedliwości WP
Benedykt Jodelis – prokurator w Prokuraturze Generalnej
płk. Feliks Aspis – prokurator w Prokuraturze Generalnej
płk. Eugeniusz Landsbergis – prokurator w Prokuraturze Generalnej
Paulina Kern – prokurator w Prokuraturze Generalnej
Ppłk. Stefan Piekarski – prezez sądu II Armii Polskiej, oficer Armii
Czerwonej od 1920 r.
Płk. Henryk Holder – naczelny prokurator LWP
Mjr. Marian Malinowski – Samuel Haber – zastępca szefa Wojskowego Sądu
Okręgowego w Krakowie
Leon Prenner – funkcjonariusz Prokuratury Generalnej
Ppłk. Jerzy Szerszeń – szef Zarządu Informacji Marynarki Wojennej
Ppłk. Aleksander Demner – komendant Oficerskiej Szkoły Prawniczej,
produkującej w trybie przyspieszonym morderców sądowych
Kpt. Stefan Michnik – sędzia WSR w Warszawie
Maksymilian Bartman – prokurator WPR w Warszawie
Mjr. Marian Doerffer – WSR w Kielcach, Szczecinie i Poznaniu
Filip Feld – szef Wojskowego Sądu Rejonowego w Szczecinie
Płk. Zygmunt Wizelberg – prokurator w Wojskowej Prokuraturze Okręgowej w
Warszawie
Płk. Krasucki – sędzia wojskowy
Mjr. Bolesław Wnorowski – sędzia wojskowy
Mjr. Rilkin – prokurator wojskowy
Ppłk. Juliusz Krupski – sędzia wojskowy, sędzia NSW i szef wydziału w NSW
Jerzy Drohomirecki – sędzia wojskowy
Płk. Marian Muszkat – w 1944 został sędziš wojskowym. W następnym roku
przewodził „polskiej” delegacji na proces w Norymberdze. W 1957 wyemigrował
do Izraela, gdzie po studiach został profesorem Uniwersytetu w Tel Awiwie.
Według teorii tego żydowskiego mordercy sšd winien zrozumieć, że do każdego
przepisu należy stosować marksistowskš wykładnię, według której dobro
demokracji ludowej jest naczelnym nakazem i jeśli pewien przepis temu
warunkowi nie odpowiada, to nie może być stosowany. Żšdał wyposażenia
prokuratury w nadzwyczajne uprawnienia w nowej rewolucyjnej sytuacji.
Prokuratorzy mieli zostać panami życia i śmierci każdego człowieka. Adwokat
winien zapomnieć o przedwojennej zasadzie, że jego zadaniem jest obrona
oskarżonego przed karš. W ludowym wymiarze sprawiedliwości miał on teraz
stać się, obok sšdu i prokuratury, trzecim organem, którego zadaniem jest
wykrycie przestępcy, choćby był nim jego własny klient.
Ppłk. Teofil Karczmarz – sędzia Najwyższego Sądu Wojskowego
Por. Eugeniusz Krzewski – sędzia wojskowy
Płk. Feliks Aspis – sędzia Najwyższego Sądu Wojskowego
Kpt. Zygmunt Linauer – prokurator wojskowy
Ppłk. Zenon Rychlik – prokurator Wydziału IV i VIII Naczelnej Prokuratury
Wojskowej (1948 – czerwiec 1955)
Kpt. Mieczysław Mett – pracownik Najwyższej Prokuratury Wojskowej, a
następnie prokurator Wojskowej Prokuratury Rejonowej.
Alicja Graff – prokurator wojskowy, wicedyrektor Departamentu III
Prokuratury Generalnej
Wacław Lange – w latach 1945-1953 wojskowy prokurator w Warszawie,
Białymstoku, Poznaniu i Lublinie
Zajcew – morderca sądowy
Piotr Samsonow – morderca sądowy
Władysłw Sieracki – morderca sądowy
Henryk Ligęza – morderca sądowy
Aleksiej Milcyn – morderca sądowy
Mieczysław Widaj – morderca sądowy
Kazimierz Golczewski – Bauman – stalinowski prokurator w Kielcach,
pracownik Naczelnej Prokuratury Wojskowej
S. D. Mojsezon – Mojżeszowicz – prokurator wojskowy
Witold Gatner – prokurator, który nadzorował m.in. egzekucję gen. Fieldorfa
Gen. Julian Polan-Harasim – sędzia wojskowy
Poważna koncentracja pracowników narodowości żydowskiej wystąpiła w
Departamencie Służby Sprawiedliwości Wojska Polskiego, Najwyższym Sądzie
Wojskowym, Naczelnej Prokuraturze Wojskowej oraz w sądach i prokuraturach
terenowych.
Nie było takiego sądu ani prokuratury w wojsku, w której oficerowie
żydowskiego pochodzenia nie piastowaliby kluczowych stanowisk. W
Departamencie Służby Sprawiedliwości stanowiska szefa Departamentu, szefów
Wydziałów, Radców i Inspektorów piastowali oficerowie tegoż pochodzenia w
osobach:
Henryk Holder
Winawer
Mieczysław Halski
Jakub Lubowski – Chasze Smen
Helena Wolińska
Borys Ołomucki
Mieczysław Freudenhaym
Leopold Kielski
Marian Malinowski
Arnold Rak
Franciszek Szeliński
Jan Zaborowski
Ludwik Fals
W Najwyższym Sądzie Wojskowym funkcje zastępców Prezesa bądź sędziów NSW
pełnili:
Marian Muszkat, Oskar Karliner, Marcin Dancyg, Leo Hohberg, Roman Rawicz
(Vogel), Marian Rozenblit, Marian Berton, Józef Warecki. W Naczelnej
Prokuraturze Wojskowej stanowiska zastępców Naczelnego Prokuratora, szefów
Wydziałów i Prokuratorów pełnili: Henryk Podlaski, Maksymilian Lityński
(Lifsches), Stanisław Lex-Majewski, Marian Frenkiel, Mieczysław Bogucki,
Feliks Aspis, Edward Gol, Witold Grodziński, Adam Masz, Jerzy Modlinger,
Tadeusz Miernik, Mojżesz Ponarski, Zenon Rychlik, Feliks Słonimski, Rubin
Szweig, Włodzimierz Winawer, Emil Ziegler i Henryk Zelnik.
W terenowych prokuraturach i sądach wojskowych funkcje szefów bądź
zastępców szefów pełnili oficerowie tejże narodowości m.in. tacy jak:
Kazimierz Graf, Arnold Załęski (Załkind), Adolf Brunicki, Marek Szauber,
Stanisław Śliwa, Piotr Smolnicki, Józef Fledman, Maks Auster, Jerzy
Tranier, Józef Rajch, Filip Berski (Badner), Mieczysław Fajnsztajn, Antoni
Mamrot, Eugeniusz Landsberg, Jan Orliński (Unterweiser), Jan Kant, Roman
Bojko, Julian Wilf, Edward Milewski, Juliusz Surozki, Ryszard Wierciech,
Józef Rajch i Aleksander Warecki.
[ Dodano: Wto 28 Cze, 2011 ]
Cytat:
Uciekli do Izraela:
Marian Muszkat, Jan Kant (prokurator Marynarki Wojennej w Gdyni), Ludwik
Fels, Marcin Dancyg, Edward Gol, Edward Milliblit, Eugeniusz Landsberg,
Adolf Brunicki, Michał Salpeter, Mieczysław Mirski i Andrzej Makowicz.
morderca sądowy – sędzia Marcin Dancyg
Mieczysław Bringajzen – funkcjonariusz wojskowego terroru sądowego
Mieczysław Dytry – funkcjonariusz wojskowego terroru sądowego
Czesław Konieczny – funkcjonariusz wojskowego terroru sądowego
Franciszek Kapczuk (Nataniel Frau) – Sąd Wojskowy we Wrocławiu
Płk. Piotr Parzeniecki – sędzia wojskowy, szef Wojskowego Okręgu
Warszawskiego, sędzia NSW
Jan Amons – szef Prokuratury Wojskowej w Lublinie i Gdańsku, prokurator
Wojsk Lotniczych (1952-1955)
Ch. Mett – prokurator wojskowy
Leonard Azarkiewicz – szef Prokuratury Marynarki Wojennej
Mjr. Julian Wilf – sędzia WSR Gdańsk
Stanisław Gutaker – sędzia WSR Warszawa
Mjr. Władysław Litmanowicz (Abram Wolf) – sędzia WSR Warszawa
Czesław Reutt – prokurator WPR Wrocław
Florian Kirschke – sędzia WSR Lublin
Oswald Sznepf – sędzia WSR Rzeszów
Julian Polan-Haraschin – sędzia WSR Kraków
Emanuel Weinberg – „obrońca” w Rzeszowie
Józef Feldman – prokurator WPR Lublin, zastępca naczelnego prokuratora
wojskowego do spraw szczególnej wagi (październik 1950 – sierpień 1955),
członek partii od 1946
morderca sądowy – prokurator Józef Feldman
Leon Midro – prokurator wojskowy GO „Wisła”, WUBP Katowice
Ludwik Goettinger – sędzia WSR Lublin
Marek Szauber – prokurator WPR Katowice
Wiktor Altschuler – sędzia WSR Katowice
Ppłk. Jerzy Tramer – prokurator WPR Warszawa
Tadeusz Lercel – sędzia WSR Wrocław i Gdańsk
Eugeniusz Landsberg – prokurator WPR Wrocław i Warszawa
Jakub Menasze – „obrońca” we Wrocławiu
Jan Orliński – Unterweiser – prokurator WPR Kraków
Feliks Finkelstein – prokurator WPR Katowice
Bernard Gerszon – „obrońca” we Wrocławiu
Roman Abramowicz – sędzia WSR Warszawa
Izaak Nutman – „obrońca” w Warszawie
Jan Prause – prokurator wojskowy GO „Wisła”
Sykstus Guzy – WPR Katowice
Salomon Wilf – „obrońca” w Katowicach
Zbigniew Szwarc – „obrońca” w Rzeszowie
Jerzy Mering – „obrońca” w Warszawie
Aleksander Maurer – „obrońca” we Wrocławiu
Edward Strumpf – „obrońca” we Wrocławiu
Jan Erlich – „obrońca” we Wrocławiu
Stanisław Hollitscher – sędzia WSR Kraków
Alicja Pintarowa – „obrońca” w Warszawie
Ignacy Goldfinger – „obrońca” we Wrocławiu
Aleksander Gross – „obrońca” w Lublinie
Aleksander Warecki – Warenhaupt – sędzia WSR Wrocław, potem szef Wojskowego
Sądu Rejonowego w Warszawie
Stanisław Laks – prokurator WPR Bydgoszcz
Juliusz Kessler – prokurator WPR Bydgoszcz
Mieczysław Widaj – sędzia WSR Warszawa
Ppłk. Maksymilian Lityński – Lifszyc – prokurator WPR Warszawa, zastępca
Naczelnego Prokuratora Wojskowego do spraw szczególnej wagi (sierpień 1948
– listopad 1950), członek partii od maja 1947 r.
Ppłk. Henryk Ligęza – prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej do spraw
szczególnej wagi (wrzesień 1950 – styczeń 1955), w prokuraturze od 13
grudnia 1946, wydalony z Partii w kwietniu 1955, do którego obowiązków
należał nadzór nad śledztwem MBP, w tym również X Departamentu.
Henryk Podlaski – prokurator WPR Warszawa
Józef Reich – prokurator WPR Lublin
Filip Berski – Badner – prokurator wojskowy
Edward Rettinger – „obrońca” w Warszawie
Antoni Landau – „obrońca” w Warszawie
Henryk Nowogródzki – „obrońca” w Warszawie
Marian Rozenblitt – w sądownictwie polskiej armii w ZSRS, potem kierownik
sekretariatu w Najwyższym Sądzie Wojskowym, razem z Maślanką i Rettingerem
uczestniczył w jednej z kluczowych spraw stalinizmu – „bronił” generałów
WP, oskarżonych o udział w tzw. spisku w wojsku.
Benjamin Wajsfeld – „obrońca” w Warszawie
Zygmunt Gross – „obrońca” w Warszawie
Por. Mordko Goryń – sędzia WSR Wrocław
Kpt. Florian Kirschke – sędzia WSR Lublin
Filip Field – sędzia WSR w Szczecinie
Eugeniusz Saar – „obrońca” w Krakowie
Marian Wagner – „obrońca” w Warszawie
Jerzy Merlig – „obrońca” w Warszawie
Jakub Wilf – „obrońca” w Katowicach
Mieczyslaw (Mojżesz) Maślanko – „obrońca” w Warszawie, przywódca rady
obrońców, dziekan grupy obrońców politycznych, których jedynym zadaniem
było doprowadzenie podejrzanych do przyznania się do udziału w faktycznym
lub fikcyjnym przestępstwie, po czym obrońcy zobowiązywali się do prośby o
złagodzenie kary.
Aleksander Filiks – sędzia WSR Lublin
Roman Abramiwicz – sędzia WSR Warszawa
Emil Urman – „obrońca” w Katowicach
Feliks Hopfen – „obrońca” w Rzeszowie
Józef Winsz – „obrońca” w Rzeszowie
Kazimierz Graff – prokurator WPR Warszawa
A. Mamroth – prokurator WPR Wrocław
IV. Ludowe Wojsko Polskie
Wacław Komar – Mendel Kossoj – szef wywiadu i kontrwywiadu (cywilnego i
wojskowego)
Gen. Wiktor Grosz
Gen. Wiktor Grosz – Izaak Medres – szef Głównego Zarządu Politycznego LWP
Gen. Edward Braniewski – Brandsteter – komendant Wojskowej Akademii
Politycznej
Gen. Jan Drzewiecki – Holzer
Gen. Marian Graniewski – Gutaker
Gen. Leszek Krzemień – Maksymilian Wolf) – był kierownikiem Wydziału
Wojskowego Związku Patriotów Polskich w Moskwie, nastepnie szefem
Kancelarii Wojskowej Bieruta, zastepcą szefa Głównego Zarządu Politycznego
LWP i pełnomocnikiem Rządu PRL ds. pobytu wojsk radzieckich w Polsce.
gen. Leszek Krzemień – Wolf
Gen. Jan Stamieszkin – szef sztabu Wojsk Obrony Powietrznej Kraju
Gen. Ignacy Blum – wojska lotnicze
Gen. Tadeusz Dąbkowski – Dowództwo Wojsk Obrony Powietrznej Kraju, zastępca
ds. politycznych dowódcy WOPK
Gen. Czesław Mankiewicz – dowódca Wojsk Obrony Powietrznej Kraju
Gen. Grzegorz Korczyński – Kalinowski
Gen. Marian Naszkowski – Wasser
gen. Marian Naszkowski – Wasser
Gen. Karol Świerczewski – Goltz (1897-1947) – działacz komunistyczny,
generał. Od 1915 w Rosji, od 1918 w Armii Czerwonej, członek WKP(b).
1936-1938 walczył w hiszpańskiej wojnie domowej, m.in. dowódca 35 dywizji
międzynarodowej. 1943 zastępca dowódcy 1 Korpusu PSZ w ZSRR, 1944 w Armii
Polskiej w ZSRR. 1944-1945 dowódca II, następnie III i ponownie II Armii
WP. 1944 członek Centralnego Biura Komunistów Polskich w ZSRR, potem KC
PPR. 1946 wiceminister obrony narodowej, współodpowiedzialny za zbrodnie.
gen. Karol Świerczewski – Goltz
Gen. Leon Turski – Tennenbaum
Gen. Mieczysław Wągrowski – Izaak Pustelman
Gen. Janusz Zarzycki – Neugebauer – szef Głównego Zarządu
Polityczno-Wychowawczego Wojska Polskiego
Płk. Michał Bron – Bronstein – pracownik MSZ
Płk. dr. Charbicz – Marek Heberman – komendant Szpitala Wojskowego w
Warszawie
Płk. Otto Fiński – Finkenstein – szef sztabu organizacji „Służba Polsce”
Płk. Garbowski – Gruber – dowódca dywizji
Płk. Gradlewski – Goldberg – GZP WP
Płk. Mieczysław Kowalski – Kohn
Płk. Anatol Liniewski – Liberman – pracownik ASG
Płk. Rosiński – Rosenberg – DOW
Płk. Rotowski – Rotholtz – szef Zarządu Służby Technicznej WP
Płk. Stanisław Sokołowski – Szabat – pracownik WAP
Płk. Paweł Solski – Pinkus – szef Służby Samochodowej WP
Płk. Szulczyński – Szulcynger – dowódca pułku
Płk. Wadlewski – Waldman – dyrektor Departamentu Wojskowego w Ministerstwie
Zdrowia
Płk. Żarski – Silberstein – pracownik WAP
Ppłk. Jerzy Bryn – Izrael Alter – pracownik MSZ
Ppłk. Jan Dolanowski – Dollinger – DOW
Ppłk. Adam Laski – Gutbrot – pracownik ASG
Ppłk. Henryk Zieman – Zysman – DOW
Płk. Pełczyński – oficer pionu Planowania i Techniki
Płk. Szulc – oficer pionu Planowania i Techniki
Płk. Michał Kochański – oficer pionu Planowania i Techniki
Płk. Jerzy Bochniewicz – oficer pionu Planowania i Techniki
Płk. Aleksander Bogusławski – oficer pionu Planowania i Techniki
Płk. Wacław Jędrzejczyk – oficer pionu Planowania i Techniki
Mjr. Roman Domanski – Rosenstand – DOW
Mjr. Marcel Kot – Abram Sterenzys
Mjr. Józef Sliwinski – Flaumenbaum – szef Wydawnictwa „Służba Polsce”
Mjr. Henryk Uminski – Keff
Lubiejski – Zygielman – II Zarząd
Rajski – Rajgrodzki – II Zarząd
Henryk Trojan – Adler – II Zarząd
Zagórski – Winter – II Zarząd
Józef Poznański – Izaak Topfer – II Zarząd
Wlodzimierz Tatarek – Salomon Szlama-Wolf – II Zarząd
Ryszard Tatarczyk – Ludwik Ruppert – II Zarząd
Henryk Walczak – Zukerman
MBP, wysłanego do Berii 20 października 1945, Żydzi stanowili 82,3% w
radomskim PUBP (por. „Komunizm. Ideologia. System. Ludzie”, Warszawa 2001,
s. 196, 198).
W Łodzi – według sprawozdania instruktora Wydziału Organizacyjnego KC PPR,
Stanisława Brodzińskiego, który 12-18 sierpnia 1945 roku przeprowadził
inspekcję na terenie Łodzi w organach UB, Żydzi zajmowali 50% etatów (wg K.
Lesiakowski: „Mieczysław Moczar ‘Mietek’. Biografia polityczna”, Warszawa
1998, s. 101).
III. Sądownictwo i prokuratura
Leon Chajn (1910-83) – w latach 1945-1949 wiceminister sprawiedliwości
Maria Górowska – Sand – urodzona w 1915, córka Moryca i Frajdy (z domu
Einsenman). W Powstaniu Warszawskim była łączniczką AL. W 1946 roku była
dyrektorem łódzkiej szkoły prawniczej, która po kilkumiesięcznych kursach
nadawała aktywistom partyjnym „kwalifikacje sędziowskie”. Sędzina, która
skazała na karę śmierci w procesie politycznym generała Augusta Fieldorfa.
Od 1951 roku była sędzią Sądu Wojewódzkiego w Warszawie. Należała do sekcji
tajnej – grona sędziów, wyznaczonych przez wiceministra MBP Romana
Romkowskiego do wydawania wyroków na polskich patriotów.
W latach 1950-54 tajne sekcje osądzily 506 spraw. W sekcji tajnej byli
również Emil Merz, Igor Andrejew i Gustaw Auscaler. Podjęta próba osądzenia
jej za mord sądowy nie znalazła się na wokandzie ze względu na jej śmierć.
Zmarła na raka w 1998 roku.
Stefan Zygmunt Kurowski – Stefan Leon Warszawski (1897-1959) – prawnik, od
1929 obrońca w procesach politycznych. Od 1942 w PPR, później PZPR. W
latach 1946-1948 pierwszy prokurator Najwyższego Trybunału Narodowego.
Uczestniczył w przygotowaniu dekretów: o amnestii, o postępowaniu doraźnym
i odpowiedzialności za klęskę wrześniową i faszyzację kraju i przewodniczył
delegacji polskiej na proces w Norymberdze. Od 1956 prezes Sądu
Najwyższego.
Oskar Szyja Karliner – zastępca prezesa Najwyższego Sądu Wojskowego (NSW),
od 1953 roku pracował w Generalnej Prokuraturze Wojskowej, w marcu 1954
roku powołany na szefa Zarządu Sądownictwa Wojskowego.
Płk. Leo Hochberg – w latach 1947-1955 sędzia i sekretarz Zgromadzenia
Sędziów Najwyższego Sądu Wojskowego, a w latach 1955-1957 sędzia Sądu
Najwyższego.
Maciej Maksymilian Majster – prokurator do zadań specjalnych, naczelnik
wydziału w Departamencie Nadzoru Prokuratorskiego Ministerstwa
Sprawiedliwości, bliski współpracownik Podlaskiego.
Władysław Dymant – wicedyrektor Departamentu Specjalnego Prokuratury
Generalnej, faktycznie kierował departamentem, którego zadaniem było
nadzorowanie śledztw prowadzonych przez MBP.
Henryk Podlaski – Hersz Fink – zastępca Prokuratora Generalnego
Benjamin Wajsblech – wiceprokurator Prokuratury Generalnej PRL
Ppłk. Helena Wolińska – Fajga Mindlak (Danielak) – prokurator wojskowy
Naczelnej Prokuratury Wojskowej, szef Oddziału VII Naczelnej Prokuratury
Wojskowej (październik 1950 – wrzesień 1953), członek Partii od 1942.
Wilhelm Świątkowski – prezes Najwyższego Sądu Wojskowego
Roman Rawicz – Vogel – Najwyższy Sąd Wojskowy
Ppłk. Beniamin Karpinski, ppłk. Zygmunt Krasuski – sędzia NSW
Płk. Kryspin Mioduski – sędzia W, zastępca prezesa NSW (sierpień 1949 –
sierpień 1955)
Emil Merz, Gustaw Auscaler, Igor Andrejew, Roman Kryze, Mieczyslaw Szerer –
sędziowie NSW
Ilja Rubinow – prezes Sšdu Wojewódzkiego m. st. Warszawy
Płk. Marian Frenkiel – prokurator wojskowy Naczelnej Prokuratury Wojskowej,
szef Oddziału Naczelnej Prokuratury Wojskowej (październik 1950 – listopad
1956), członek Partii od 1954, do którego obowiązków należało prowadzenie i
nadzorowanie śledztw w sprawach wojskowych.
morderca sądowy – prokurator Marian Frenkiel
Jakub Lubowski – Chase Smen – prokurator Departamentu Służby
Sprawiedliwości WP
Benedykt Jodelis – prokurator w Prokuraturze Generalnej
płk. Feliks Aspis – prokurator w Prokuraturze Generalnej
płk. Eugeniusz Landsbergis – prokurator w Prokuraturze Generalnej
Paulina Kern – prokurator w Prokuraturze Generalnej
Ppłk. Stefan Piekarski – prezez sądu II Armii Polskiej, oficer Armii
Czerwonej od 1920 r.
Płk. Henryk Holder – naczelny prokurator LWP
Mjr. Marian Malinowski – Samuel Haber – zastępca szefa Wojskowego Sądu
Okręgowego w Krakowie
Leon Prenner – funkcjonariusz Prokuratury Generalnej
Ppłk. Jerzy Szerszeń – szef Zarządu Informacji Marynarki Wojennej
Ppłk. Aleksander Demner – komendant Oficerskiej Szkoły Prawniczej,
produkującej w trybie przyspieszonym morderców sądowych
Kpt. Stefan Michnik – sędzia WSR w Warszawie
Maksymilian Bartman – prokurator WPR w Warszawie
Mjr. Marian Doerffer – WSR w Kielcach, Szczecinie i Poznaniu
Filip Feld – szef Wojskowego Sądu Rejonowego w Szczecinie
Płk. Zygmunt Wizelberg – prokurator w Wojskowej Prokuraturze Okręgowej w
Warszawie
Płk. Krasucki – sędzia wojskowy
Mjr. Bolesław Wnorowski – sędzia wojskowy
Mjr. Rilkin – prokurator wojskowy
Ppłk. Juliusz Krupski – sędzia wojskowy, sędzia NSW i szef wydziału w NSW
Jerzy Drohomirecki – sędzia wojskowy
Płk. Marian Muszkat – w 1944 został sędziš wojskowym. W następnym roku
przewodził „polskiej” delegacji na proces w Norymberdze. W 1957 wyemigrował
do Izraela, gdzie po studiach został profesorem Uniwersytetu w Tel Awiwie.
Według teorii tego żydowskiego mordercy sšd winien zrozumieć, że do każdego
przepisu należy stosować marksistowskš wykładnię, według której dobro
demokracji ludowej jest naczelnym nakazem i jeśli pewien przepis temu
warunkowi nie odpowiada, to nie może być stosowany. Żšdał wyposażenia
prokuratury w nadzwyczajne uprawnienia w nowej rewolucyjnej sytuacji.
Prokuratorzy mieli zostać panami życia i śmierci każdego człowieka. Adwokat
winien zapomnieć o przedwojennej zasadzie, że jego zadaniem jest obrona
oskarżonego przed karš. W ludowym wymiarze sprawiedliwości miał on teraz
stać się, obok sšdu i prokuratury, trzecim organem, którego zadaniem jest
wykrycie przestępcy, choćby był nim jego własny klient.
Ppłk. Teofil Karczmarz – sędzia Najwyższego Sądu Wojskowego
Por. Eugeniusz Krzewski – sędzia wojskowy
Płk. Feliks Aspis – sędzia Najwyższego Sądu Wojskowego
Kpt. Zygmunt Linauer – prokurator wojskowy
Ppłk. Zenon Rychlik – prokurator Wydziału IV i VIII Naczelnej Prokuratury
Wojskowej (1948 – czerwiec 1955)
Kpt. Mieczysław Mett – pracownik Najwyższej Prokuratury Wojskowej, a
następnie prokurator Wojskowej Prokuratury Rejonowej.
Alicja Graff – prokurator wojskowy, wicedyrektor Departamentu III
Prokuratury Generalnej
Wacław Lange – w latach 1945-1953 wojskowy prokurator w Warszawie,
Białymstoku, Poznaniu i Lublinie
Zajcew – morderca sądowy
Piotr Samsonow – morderca sądowy
Władysłw Sieracki – morderca sądowy
Henryk Ligęza – morderca sądowy
Aleksiej Milcyn – morderca sądowy
Mieczysław Widaj – morderca sądowy
Kazimierz Golczewski – Bauman – stalinowski prokurator w Kielcach,
pracownik Naczelnej Prokuratury Wojskowej
S. D. Mojsezon – Mojżeszowicz – prokurator wojskowy
Witold Gatner – prokurator, który nadzorował m.in. egzekucję gen. Fieldorfa
Gen. Julian Polan-Harasim – sędzia wojskowy
Poważna koncentracja pracowników narodowości żydowskiej wystąpiła w
Departamencie Służby Sprawiedliwości Wojska Polskiego, Najwyższym Sądzie
Wojskowym, Naczelnej Prokuraturze Wojskowej oraz w sądach i prokuraturach
terenowych.
Nie było takiego sądu ani prokuratury w wojsku, w której oficerowie
żydowskiego pochodzenia nie piastowaliby kluczowych stanowisk. W
Departamencie Służby Sprawiedliwości stanowiska szefa Departamentu, szefów
Wydziałów, Radców i Inspektorów piastowali oficerowie tegoż pochodzenia w
osobach:
Henryk Holder
Winawer
Mieczysław Halski
Jakub Lubowski – Chasze Smen
Helena Wolińska
Borys Ołomucki
Mieczysław Freudenhaym
Leopold Kielski
Marian Malinowski
Arnold Rak
Franciszek Szeliński
Jan Zaborowski
Ludwik Fals
W Najwyższym Sądzie Wojskowym funkcje zastępców Prezesa bądź sędziów NSW
pełnili:
Marian Muszkat, Oskar Karliner, Marcin Dancyg, Leo Hohberg, Roman Rawicz
(Vogel), Marian Rozenblit, Marian Berton, Józef Warecki. W Naczelnej
Prokuraturze Wojskowej stanowiska zastępców Naczelnego Prokuratora, szefów
Wydziałów i Prokuratorów pełnili: Henryk Podlaski, Maksymilian Lityński
(Lifsches), Stanisław Lex-Majewski, Marian Frenkiel, Mieczysław Bogucki,
Feliks Aspis, Edward Gol, Witold Grodziński, Adam Masz, Jerzy Modlinger,
Tadeusz Miernik, Mojżesz Ponarski, Zenon Rychlik, Feliks Słonimski, Rubin
Szweig, Włodzimierz Winawer, Emil Ziegler i Henryk Zelnik.
W terenowych prokuraturach i sądach wojskowych funkcje szefów bądź
zastępców szefów pełnili oficerowie tejże narodowości m.in. tacy jak:
Kazimierz Graf, Arnold Załęski (Załkind), Adolf Brunicki, Marek Szauber,
Stanisław Śliwa, Piotr Smolnicki, Józef Fledman, Maks Auster, Jerzy
Tranier, Józef Rajch, Filip Berski (Badner), Mieczysław Fajnsztajn, Antoni
Mamrot, Eugeniusz Landsberg, Jan Orliński (Unterweiser), Jan Kant, Roman
Bojko, Julian Wilf, Edward Milewski, Juliusz Surozki, Ryszard Wierciech,
Józef Rajch i Aleksander Warecki.
[ Dodano: Wto 28 Cze, 2011 ]
Cytat:
Uciekli do Izraela:
Marian Muszkat, Jan Kant (prokurator Marynarki Wojennej w Gdyni), Ludwik
Fels, Marcin Dancyg, Edward Gol, Edward Milliblit, Eugeniusz Landsberg,
Adolf Brunicki, Michał Salpeter, Mieczysław Mirski i Andrzej Makowicz.
morderca sądowy – sędzia Marcin Dancyg
Mieczysław Bringajzen – funkcjonariusz wojskowego terroru sądowego
Mieczysław Dytry – funkcjonariusz wojskowego terroru sądowego
Czesław Konieczny – funkcjonariusz wojskowego terroru sądowego
Franciszek Kapczuk (Nataniel Frau) – Sąd Wojskowy we Wrocławiu
Płk. Piotr Parzeniecki – sędzia wojskowy, szef Wojskowego Okręgu
Warszawskiego, sędzia NSW
Jan Amons – szef Prokuratury Wojskowej w Lublinie i Gdańsku, prokurator
Wojsk Lotniczych (1952-1955)
Ch. Mett – prokurator wojskowy
Leonard Azarkiewicz – szef Prokuratury Marynarki Wojennej
Mjr. Julian Wilf – sędzia WSR Gdańsk
Stanisław Gutaker – sędzia WSR Warszawa
Mjr. Władysław Litmanowicz (Abram Wolf) – sędzia WSR Warszawa
Czesław Reutt – prokurator WPR Wrocław
Florian Kirschke – sędzia WSR Lublin
Oswald Sznepf – sędzia WSR Rzeszów
Julian Polan-Haraschin – sędzia WSR Kraków
Emanuel Weinberg – „obrońca” w Rzeszowie
Józef Feldman – prokurator WPR Lublin, zastępca naczelnego prokuratora
wojskowego do spraw szczególnej wagi (październik 1950 – sierpień 1955),
członek partii od 1946
morderca sądowy – prokurator Józef Feldman
Leon Midro – prokurator wojskowy GO „Wisła”, WUBP Katowice
Ludwik Goettinger – sędzia WSR Lublin
Marek Szauber – prokurator WPR Katowice
Wiktor Altschuler – sędzia WSR Katowice
Ppłk. Jerzy Tramer – prokurator WPR Warszawa
Tadeusz Lercel – sędzia WSR Wrocław i Gdańsk
Eugeniusz Landsberg – prokurator WPR Wrocław i Warszawa
Jakub Menasze – „obrońca” we Wrocławiu
Jan Orliński – Unterweiser – prokurator WPR Kraków
Feliks Finkelstein – prokurator WPR Katowice
Bernard Gerszon – „obrońca” we Wrocławiu
Roman Abramowicz – sędzia WSR Warszawa
Izaak Nutman – „obrońca” w Warszawie
Jan Prause – prokurator wojskowy GO „Wisła”
Sykstus Guzy – WPR Katowice
Salomon Wilf – „obrońca” w Katowicach
Zbigniew Szwarc – „obrońca” w Rzeszowie
Jerzy Mering – „obrońca” w Warszawie
Aleksander Maurer – „obrońca” we Wrocławiu
Edward Strumpf – „obrońca” we Wrocławiu
Jan Erlich – „obrońca” we Wrocławiu
Stanisław Hollitscher – sędzia WSR Kraków
Alicja Pintarowa – „obrońca” w Warszawie
Ignacy Goldfinger – „obrońca” we Wrocławiu
Aleksander Gross – „obrońca” w Lublinie
Aleksander Warecki – Warenhaupt – sędzia WSR Wrocław, potem szef Wojskowego
Sądu Rejonowego w Warszawie
Stanisław Laks – prokurator WPR Bydgoszcz
Juliusz Kessler – prokurator WPR Bydgoszcz
Mieczysław Widaj – sędzia WSR Warszawa
Ppłk. Maksymilian Lityński – Lifszyc – prokurator WPR Warszawa, zastępca
Naczelnego Prokuratora Wojskowego do spraw szczególnej wagi (sierpień 1948
– listopad 1950), członek partii od maja 1947 r.
Ppłk. Henryk Ligęza – prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej do spraw
szczególnej wagi (wrzesień 1950 – styczeń 1955), w prokuraturze od 13
grudnia 1946, wydalony z Partii w kwietniu 1955, do którego obowiązków
należał nadzór nad śledztwem MBP, w tym również X Departamentu.
Henryk Podlaski – prokurator WPR Warszawa
Józef Reich – prokurator WPR Lublin
Filip Berski – Badner – prokurator wojskowy
Edward Rettinger – „obrońca” w Warszawie
Antoni Landau – „obrońca” w Warszawie
Henryk Nowogródzki – „obrońca” w Warszawie
Marian Rozenblitt – w sądownictwie polskiej armii w ZSRS, potem kierownik
sekretariatu w Najwyższym Sądzie Wojskowym, razem z Maślanką i Rettingerem
uczestniczył w jednej z kluczowych spraw stalinizmu – „bronił” generałów
WP, oskarżonych o udział w tzw. spisku w wojsku.
Benjamin Wajsfeld – „obrońca” w Warszawie
Zygmunt Gross – „obrońca” w Warszawie
Por. Mordko Goryń – sędzia WSR Wrocław
Kpt. Florian Kirschke – sędzia WSR Lublin
Filip Field – sędzia WSR w Szczecinie
Eugeniusz Saar – „obrońca” w Krakowie
Marian Wagner – „obrońca” w Warszawie
Jerzy Merlig – „obrońca” w Warszawie
Jakub Wilf – „obrońca” w Katowicach
Mieczyslaw (Mojżesz) Maślanko – „obrońca” w Warszawie, przywódca rady
obrońców, dziekan grupy obrońców politycznych, których jedynym zadaniem
było doprowadzenie podejrzanych do przyznania się do udziału w faktycznym
lub fikcyjnym przestępstwie, po czym obrońcy zobowiązywali się do prośby o
złagodzenie kary.
Aleksander Filiks – sędzia WSR Lublin
Roman Abramiwicz – sędzia WSR Warszawa
Emil Urman – „obrońca” w Katowicach
Feliks Hopfen – „obrońca” w Rzeszowie
Józef Winsz – „obrońca” w Rzeszowie
Kazimierz Graff – prokurator WPR Warszawa
A. Mamroth – prokurator WPR Wrocław
IV. Ludowe Wojsko Polskie
Wacław Komar – Mendel Kossoj – szef wywiadu i kontrwywiadu (cywilnego i
wojskowego)
Gen. Wiktor Grosz
Gen. Wiktor Grosz – Izaak Medres – szef Głównego Zarządu Politycznego LWP
Gen. Edward Braniewski – Brandsteter – komendant Wojskowej Akademii
Politycznej
Gen. Jan Drzewiecki – Holzer
Gen. Marian Graniewski – Gutaker
Gen. Leszek Krzemień – Maksymilian Wolf) – był kierownikiem Wydziału
Wojskowego Związku Patriotów Polskich w Moskwie, nastepnie szefem
Kancelarii Wojskowej Bieruta, zastepcą szefa Głównego Zarządu Politycznego
LWP i pełnomocnikiem Rządu PRL ds. pobytu wojsk radzieckich w Polsce.
gen. Leszek Krzemień – Wolf
Gen. Jan Stamieszkin – szef sztabu Wojsk Obrony Powietrznej Kraju
Gen. Ignacy Blum – wojska lotnicze
Gen. Tadeusz Dąbkowski – Dowództwo Wojsk Obrony Powietrznej Kraju, zastępca
ds. politycznych dowódcy WOPK
Gen. Czesław Mankiewicz – dowódca Wojsk Obrony Powietrznej Kraju
Gen. Grzegorz Korczyński – Kalinowski
Gen. Marian Naszkowski – Wasser
gen. Marian Naszkowski – Wasser
Gen. Karol Świerczewski – Goltz (1897-1947) – działacz komunistyczny,
generał. Od 1915 w Rosji, od 1918 w Armii Czerwonej, członek WKP(b).
1936-1938 walczył w hiszpańskiej wojnie domowej, m.in. dowódca 35 dywizji
międzynarodowej. 1943 zastępca dowódcy 1 Korpusu PSZ w ZSRR, 1944 w Armii
Polskiej w ZSRR. 1944-1945 dowódca II, następnie III i ponownie II Armii
WP. 1944 członek Centralnego Biura Komunistów Polskich w ZSRR, potem KC
PPR. 1946 wiceminister obrony narodowej, współodpowiedzialny za zbrodnie.
gen. Karol Świerczewski – Goltz
Gen. Leon Turski – Tennenbaum
Gen. Mieczysław Wągrowski – Izaak Pustelman
Gen. Janusz Zarzycki – Neugebauer – szef Głównego Zarządu
Polityczno-Wychowawczego Wojska Polskiego
Płk. Michał Bron – Bronstein – pracownik MSZ
Płk. dr. Charbicz – Marek Heberman – komendant Szpitala Wojskowego w
Warszawie
Płk. Otto Fiński – Finkenstein – szef sztabu organizacji „Służba Polsce”
Płk. Garbowski – Gruber – dowódca dywizji
Płk. Gradlewski – Goldberg – GZP WP
Płk. Mieczysław Kowalski – Kohn
Płk. Anatol Liniewski – Liberman – pracownik ASG
Płk. Rosiński – Rosenberg – DOW
Płk. Rotowski – Rotholtz – szef Zarządu Służby Technicznej WP
Płk. Stanisław Sokołowski – Szabat – pracownik WAP
Płk. Paweł Solski – Pinkus – szef Służby Samochodowej WP
Płk. Szulczyński – Szulcynger – dowódca pułku
Płk. Wadlewski – Waldman – dyrektor Departamentu Wojskowego w Ministerstwie
Zdrowia
Płk. Żarski – Silberstein – pracownik WAP
Ppłk. Jerzy Bryn – Izrael Alter – pracownik MSZ
Ppłk. Jan Dolanowski – Dollinger – DOW
Ppłk. Adam Laski – Gutbrot – pracownik ASG
Ppłk. Henryk Zieman – Zysman – DOW
Płk. Pełczyński – oficer pionu Planowania i Techniki
Płk. Szulc – oficer pionu Planowania i Techniki
Płk. Michał Kochański – oficer pionu Planowania i Techniki
Płk. Jerzy Bochniewicz – oficer pionu Planowania i Techniki
Płk. Aleksander Bogusławski – oficer pionu Planowania i Techniki
Płk. Wacław Jędrzejczyk – oficer pionu Planowania i Techniki
Mjr. Roman Domanski – Rosenstand – DOW
Mjr. Marcel Kot – Abram Sterenzys
Mjr. Józef Sliwinski – Flaumenbaum – szef Wydawnictwa „Służba Polsce”
Mjr. Henryk Uminski – Keff
Lubiejski – Zygielman – II Zarząd
Rajski – Rajgrodzki – II Zarząd
Henryk Trojan – Adler – II Zarząd
Zagórski – Winter – II Zarząd
Józef Poznański – Izaak Topfer – II Zarząd
Wlodzimierz Tatarek – Salomon Szlama-Wolf – II Zarząd
Ryszard Tatarczyk – Ludwik Ruppert – II Zarząd
Henryk Walczak – Zukerman